'Şairin Romanı'nın adını gördüğümde tüylerim hafiften dikilmişti zaten, bir de 'Yüksek Topuklar' faciasından sonra kolay kolay Murathan Mungan romanı okumazdım, hele bu kadar uzununu... Okumazdım ya, illederoman'da ayın kitabı olunca el mecbur okumak (eziyetini çekmek) zorunda kaldım.
Çok az kitaba karşı bu kadar şiddetli tepki duyarım, ama 'Şairin Romanı' bir çok yönden hataları olan ve işlemeyen bir roman maalesef. Tekrarlar ve laf uzatmaların yanına, ikide bir şiirle ilgili uğraşıldığı çok belli pasajlar ve "ben hayatın sırrını çözdüm" aforizmaları, zaten uzun olan konuyu iyice okunulmaz kılıyor. Kitabın 15 yılda yazıldığı çok belli, zira bazı bölümler birbirinden çok kopuk ve kitabın temposu (iki ileri-bir geri) okuyucunun sabrını zorlar gibi.
Kitaba dair nefretimi kustuktan sonra, şimdi geçelim konuya. Masalsı bir şiir dünyasında bir seri katil ve onu yakalamaya çalışan bir dedektifin hikayesi. Bunun yanında 50 yıl önce Anakara'dan ve şiirden kaçan bilge şair Bendag ve kendini kapattığı evden yıllar sonra çıkıp yollara düşen Mootah Anakara'yı baştan başa aşıyorlar. Kitabı zorlaştıran noktalardan biri de aslında kitabın içinde iki ayrı kitap bulunması; fantastik bir yol romanı ve dedektiflik romanı. Bentag'la Mootah'ın gezdiği yolları anlatan bölümlerin bir kısmı başarılı, ama son 150 sayfaya kadar kitabın dedektiflik bölümü kitabı hantallaştırmaktan başka bir işe yaramıyor. Maalesef o son 150 sayfaya gelindiğinde kitaptan o kadar soğunmuş olunuyor ki, hikayenin sürpriz sonu bile okuyucuyu (en azından beni) etkileyemiyor.
Bunun yanında yan hikayelerden biri olan genç savaş şairi Serhenas'la başlayıp güzel şiir okuyucusu Zeheyra'nın hikayesiyle birleşen bölümler tüm bu kitapta öne çıkan ve beğendiğim tek yer oldu. Ama bu hikaye de uzun betimlemeler ve şiir üzerine didaktik pasajlara boğulduğundan tam olarak keyfini çıkaramadım.
Yaratılan şiir dünyası da, fantastik ya da masalsı olmaktan çok aşırı romantik ve biraz da didaktik bir dünya olmuş ve beni yeterince tatmin edemedi. Sonuç olarak, bu kitap eğer 200 sayfa daha kısa olsaydı belki farklı şeyler söyleyebilirdim, ama başta söylediğim gibi, yine anladım ki maalesef şairden romancı olmuyor!
P.S. Bir yazarın böyle bir fotoğraf çektirmesi sadece bana mı itici geliyor?
No comments:
Post a Comment