Daha sonra size Zarife Hanım, Denizkızı Eftelya ve kantoculardan bahsetmeyi düşünüyorum, ama şimdilik bu şarkıyla yetinelim:
Saturday, July 30, 2011
Monday, July 25, 2011
Harry Potter and the first 3-D Experience
*does not contain spoilers*
*spoiler içermez*
An era closed for me as I saw the last Harry Potter film and I finally did see a film in 3-D that I despised for so long. Here are my feelings about the movie and the 3-D:
Bugün Harry Potter'ın son filmine giderek bir dönemi kapattım ve uzun süredir burun kıvırdığım 3-D olayına da vakıf oldum. İşte izlenimlerim:
1. This 3-D thingy is not for the people with eye problems. My mom had to put the 3-D glass on her regular glasses and her nose is pierced after the movie and I saw the whole film blurred (I need to wear glasses but I don't and I normally don't see the world blurred). My eyes constantly tried to focus on something, but had no luck there.
1. Bu 3-D bozuk gözlüler için bir olay değilmiş. Gözlüğünün üstüne 3-D gözlük takan anamın burnu delinirken, gözlüksüz dolaşan ama aslında gözleri bozuk ben ise bütün filmi flu izledim. Zavallı gözlerim bir yere odaklanmak için bayağı çaba harcadı fakat başarılı olamadı.
2. People keeps telling that this 3-D stuff improved a lot in the last years, but it wasn't different from the short movie I saw in Disneyland in 1998, at the end not that impressive really. I admit that the scenes when somethings fly towards the camera are interesting, but for the rest of the movie, the depth-of-field doesn't make up for the artificial feeling of 3-D.
2. Bu 3-D çok gelişti bıdı bıdı dediler, de benim 1998'de Disneyland'de gördüğümden farklı bir şey de yoktu. Bir şeyler kameraya doğru uçunca güzel de, normal sahnelerde alan derinliği yapaylığı kurtarmıyor valla.
3. Apparently, Harry my dear has chest hair now!
3. Harry'ciğim canımın göğüs kılları çıkmış, bu filmde bunu görmüş olduk.
4. And Neville my darling, who was a funny looking fat little boy grew up to be quite handsome.
4. Neville'ciğim diğer canım küçük sümsük çocuktan yakışıklı bir gence dönüşmüş, çok şeker olmuş (sübyancı mode-on).
5. Snape who I used to see as quite charismatic looks a bit like a transvestite with tons of plastic surgery and make-up.
5. Benim bir zamanlar çok karizmatik bulduğum Snape, siyah göz farı sürmüş Fatih Ürek'e dönmüş.
6. The end of the movie was really funny. 15 going on 40 if you know what I mean:d
6. Filmin sonu çok kolpaydı ya, 15 going 40:D
7. Oh how fast do they grow up, I feel old looking at them.
7. Bu çocuklar ne büyüdü, yaşlandık bea.
*spoiler içermez*
An era closed for me as I saw the last Harry Potter film and I finally did see a film in 3-D that I despised for so long. Here are my feelings about the movie and the 3-D:
Bugün Harry Potter'ın son filmine giderek bir dönemi kapattım ve uzun süredir burun kıvırdığım 3-D olayına da vakıf oldum. İşte izlenimlerim:
1. This 3-D thingy is not for the people with eye problems. My mom had to put the 3-D glass on her regular glasses and her nose is pierced after the movie and I saw the whole film blurred (I need to wear glasses but I don't and I normally don't see the world blurred). My eyes constantly tried to focus on something, but had no luck there.
1. Bu 3-D bozuk gözlüler için bir olay değilmiş. Gözlüğünün üstüne 3-D gözlük takan anamın burnu delinirken, gözlüksüz dolaşan ama aslında gözleri bozuk ben ise bütün filmi flu izledim. Zavallı gözlerim bir yere odaklanmak için bayağı çaba harcadı fakat başarılı olamadı.
2. People keeps telling that this 3-D stuff improved a lot in the last years, but it wasn't different from the short movie I saw in Disneyland in 1998, at the end not that impressive really. I admit that the scenes when somethings fly towards the camera are interesting, but for the rest of the movie, the depth-of-field doesn't make up for the artificial feeling of 3-D.
2. Bu 3-D çok gelişti bıdı bıdı dediler, de benim 1998'de Disneyland'de gördüğümden farklı bir şey de yoktu. Bir şeyler kameraya doğru uçunca güzel de, normal sahnelerde alan derinliği yapaylığı kurtarmıyor valla.
3. Apparently, Harry my dear has chest hair now!
3. Harry'ciğim canımın göğüs kılları çıkmış, bu filmde bunu görmüş olduk.
4. And Neville my darling, who was a funny looking fat little boy grew up to be quite handsome.
4. Neville'ciğim diğer canım küçük sümsük çocuktan yakışıklı bir gence dönüşmüş, çok şeker olmuş (sübyancı mode-on).
5. Snape who I used to see as quite charismatic looks a bit like a transvestite with tons of plastic surgery and make-up.
5. Benim bir zamanlar çok karizmatik bulduğum Snape, siyah göz farı sürmüş Fatih Ürek'e dönmüş.
6. The end of the movie was really funny. 15 going on 40 if you know what I mean:d
6. Filmin sonu çok kolpaydı ya, 15 going 40:D
7. Oh how fast do they grow up, I feel old looking at them.
7. Bu çocuklar ne büyüdü, yaşlandık bea.
Saturday, July 23, 2011
I Cry For You on the Kitchen Floor
Often music legends die and you can see millions of people crying for them. Until today, I didn't. No, I didn't shed a tear for M.J. and though I was close, I didn't cry for Lhassa. I may have cried for Janis Joplin or for the assassination of John Lennon, but I wasn't around that time.
Ünlü bir müzisyen öldüğünde, onun için ağlayan milyonlarca hayranı olur. Ben ise bugüne kadar kimse için ağlamadım. Hayır, M.J. için bile ağlamadım, Lhassa'yı duyduğumda boğazım düğümlendi ama o kadar. Eminim ki Janis Joplin ya da John Lennon için ağlayabilirdim ama o zamanlar daha dünyada mevcut değildim.
Today is the first day I cried for a celebrity's death (I even didn't cry for Princess Di), Amy Winehouse was a great musician with a haunting voice and was a regular guest on my blog. But she was a troubled soul, for that I feel good for her and hope she'll find the peace she missed wherever she went. R.I.P. Amy Winehouse, you will be missed and the world probably will not hear a voice like you...
Bugün ilk defa bir ünlünün ölümüne ağlıyorum (düşünün Prenses Diana'ya bile ağlamadım, ki daha çocuktum). Amy Winehouse akla zarar bir ses ve tarza sahip büyük bir müzisyendi ve yıllardır en severek dinlediğim ve bu bloga da sık sık yazdığım bir isimdi. Ama o sorunlu bir ruha sahipti ve bu yüzden onun için üzülmek yerine, sonunda aradığı huzuru bulduğunu umuyorum. Huzur içinde yat Amy ve şunu bil ki bu dünyaya senin gibi bir müzisyen bir daha kolay kolay gelmez...
Subscribe to:
Posts (Atom)
LinkWithin
