Şimdi size bu hafta başımıza gelen ve benim çok şaşırdığım, küçük hoş bir hareket anlatmak istiyorum. Annemin 2 haftadır beli çok ağrıyor, yatıyordu geçen haftaya kadar, kambur o derece yani.
Neyse olay bu değil, olay eve gizemli şekilde gelen bir kilo muz. Şimdi bu muzlar antrede duruyor, ben de yiyip yiyip duruyorum ama hep nedense buzdolabına koymayı unutuyorum. Çarşamba günüydü, dedim anneme, "Anne bi dolu muz almışın, iyi de niye dışarıda duruyor bunlar?". Annemden cevap "Ne muzu". Sonra düşündük taşındık bu muzlar nereden geldi diye, az buz da değil bi' sürü muz, orada antrede duruyor. Teyzem alışveriş yaptığında bazen bize de yapar, ama o hiç elinde torbayla gelmedi, en sonunda ben dedim ki"Anne sen başkasının torbasını aldın marketten kesin".
Derken anneme dank etti. Olay şöyle gelişiyor, anneler gününde bu yıl bizim evdeydik, teyzemle birlikte bir başka akraba da gelmişti. O, herhalde annem hasta diye ona muz alıyor, ama al sana muz aldım demek yerine, görünür bir yere bırakıyor. Bu nasıl inceliktir ya! Benim hayatta aklıma gelmez, ben o "Al sana muz aldım" diyenlerden olurum, ama aslında hastaya muz almak da aklıma gelmez. Nedense çok etkilendim, annem de yazının başlığını dedi:"E, eski İstanbul insanı tabii"
No comments:
Post a Comment