Sonra da benim için çok özel bir parçaya geçtim "Yine Bir Gülnihal". Çocukken en sevdiğim şarkıydı, o zaman söylerini çok anlamaz uydurur uydurur söylerdim, şimdi de her dinlediğimde o çocukluğuma ve Barış Manço'ya dönüyorum, çok iyi geliyor. Sonradan öğrendim ki, İsmail Dede Efendi ve özellikle bu parça, batı ezgilerine dönük olduğu için beni bu kadar etkiliyor. Sarayda müzisyenlik yapan Dede Efendi, İtalyan müzisyenleri dinledikten sonra, zaten ilahi, Mevlevi gibi öğelerle çağdaşlarından ayrılan müziği daha da bir eşsiz hale dönüyor. Bu parça dışında TSM'de sevdiğim hemen hemen her parçanın Nihavend makamında olması (Yine Bir Gülnihal Rast Semai- nihavend de rast makamı) da tesadüf değil tabii.
Bu hafta da, bir günde iki birbirinden uç noktalarda müzikle yapalım 'Müzikli Çarşamba'ları, önce azın, sonra huzur dolun diye, bir nevi detoks-i ruhi:P
No comments:
Post a Comment